ΤΟΥ: ΦΩΤΗ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ (ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΟΥ)
Πορευτήκαμε μαζί για περισσότερο από 12 χρόνια. Περάσαμε παρέα στιγμές σημαντικές. Κάναμε επιλογές πολιτικές, κατά την άποψή μου.
Ζήσαμε το 2002 την ελπίδα από πολύ κοντά, μπαίνοντας στο 2ο γύρο, στην προσπάθειά μας να αναλάβουμε την διοίκηση του Δήμου. Δεν το θέλησε ο λαός, το αποδεχτήκαμε. Φέτος ευτυχήσαμε να είμαστε ο μόνος συνδυασμός από την πλευρά του προοδευτικού χώρου, με εξαίρεση το ΚΚΕ, που ούτως η άλλως σε κανένα κάλεσμα δεν υπακούει, απέναντι σε δύο από το συντηρητικό χώρο. Δεν φτάσαμε στη δεύτερη Κυριακή. Δεν το ήθελε ο λαός άλλη μια φορά. Το ξαναδεχόμαστε.
Κινηθήκαμε όλα αυτά τα χρόνια σε κλίμα πόλωσης και φαντασμάτων. Δεν καταφέραμε να συνθέσουμε τον χώρο, όπως επίσης δεν το κατάφερε και η «άλλη πλευρά» παρότι κέρδισε τις εκλογές του 2006. Αντιθέτως, η ενδοπαραταξιακή αντιπαλότητα έφτασε στα όρια της πόλωσης στην βάση προσώπων και προσωπικών αντιθέσεων.
Είμαστε η ίδια ομάδα με το ίδιο πρόσωπο και τις ίδιες απόψεις εδώ και 12 χρόνια. Έχουμε απέναντί μας τα ίδια πρόσωπα με τις ιδέες που είχαν όλα αυτά τα χρόνια. Κυρίαρχη άποψη είναι ιδέα της πολιτικής εξόντωσης των «άλλων». Και γνωρίζετε ότι η επανάληψη κούρασε πολλούς από εμάς, καθώς και από τους άλλους.
Ίδιες ιδέες, ίδιοι άνθρωποι, ίδιο αποτέλεσμα δεν περιγράφουν έναν – πάλι σε εισαγωγικά – προοδευτικό χώρο.
Δεν λογίζεται προοδευτικός χώρος να αναπαράγει λογικές της δεκαετίας του ΄90.
Είδαμε τι έγινε στην Πάτρα, στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη με την σύνθεση. Είδαμε τι έγινε στον Πειραιά, στο Δήμο Δέλτα, στα Κουφάλια με την αλληλοεξόντωση.
Στην πρώτη περίπτωση γεννιέται η ελπίδα. Στη δεύτερη όλο και περισσότερο μίσος χωρίζει τις ομάδες, που η κάθε μια κρύβεται πίσω από κάποιον βουλευτή και που για να επιβιώσουν δεν διστάζουν να διχοτομήσουν ή τριχοτομήσουν τον κοινωνικό ιστό. Είναι οδυνηρό ότι δεν ψηφιστήκαμε από το κομμάτι του προοδευτικού χώρου, το οποίο ούτως η άλλως ήτανε αλλού. Ήταν το ίδιο οδυνηρό όμως, ή και περισσότερο, ότι τα προηγούμενα χρόνια δεν καταφέραμε να αρθρώσουμε κοινό λόγο και με δική μας ευθύνη. Θέλω να ρωτήσω το εξής. Αν είχαμε φτάσει στο δεύτερο γύρο θα είχαμε κερδίσει τις εκλογές ναι ή όχι? Σας λέω με βεβαιότητα πως ναι. Αν είχαμε κερδίσει τις εκλογές λοιπόν θα μας ενδιέφερε ποιος ψήφισε ή στήριξε τι? Σας διαβεβαιώνω καθόλου. Αντιθέτως θα σπάναμε πλάκα με την συμπεριφορά κάποιων. Ότι ακριβώς έκανε μετά τις εκλογές του 2006 ο προηγούμενος νικητής. Δεν ασχολήθηκε καθόλου με τους «ηττημένους». Γι΄ αυτό και έχασε, γι΄ αυτό και χάσαμε. ΔΕΝ ΣΥΝΘΕΣΑΜΕ και δεν μπορούμε να το κάνουμε, όπως δεν μπορούν να το κάνουν και όσοι έχουν εμπλακεί στον αγώνα για την κατάκτηση της εξουσίας. Γιατί ο αγώνας αυτός δεν στηρίχθηκε στον πολιτικό διάλογο, αλλά στην αλληλοεξόντωση. Όλα τα χρόνια, όλες τις φορές. Φίλοι, το αποτέλεσμα αυτής της συμπεριφοράς βιώνουμε τώρα.
Ποιος συνδυασμός κατάφερε να αναπτύξει πραγματικά επιχειρήματα, όταν όλος ο προεκλογικός χρόνος αναλώθηκε για την εδραίωση της πρωτοκαθεδρίας? ΚΑΝΕΙΣ.
Φτάνουμε κάθε φορά στις εκλογές μαζεύοντας υποψηφίους της τελευταίας στιγμής, υποψηφίους ανάγκης και αυτό δεν περιγράφει την πραγματική αξία των ανθρώπων που μετέχουν στα ψηφοδέλτια, αλλά την άρνηση τους να συμμετέχουν στις εκλογές μέσα σε αυτό το κλίμα.
Αυτό αφορά όλους τους συνδυασμούς συμπεριλαμβανομένου και του συνδυασμού που κέρδισε τις εκλογές στο Δήμο μας. Δεν είναι καθόλου χρήσιμο για το δήμο να υπάρχουν δύο και τρία σχήματα από κάθε πολιτικό χώρο. Δεν μ΄ ευχαρίστησε ποτέ το ότι η άλλη πλευρά είχε δύο συνδυασμούς και αυτό θα μας έδινε τη δυνατότητα να κερδίσουμε ευκολότερα, στηριζόμενοι στην αντιπαλότητα των άλλων και στο σκοτεινό παρασκήνιο της δεύτερης Κυριακής. Δεν ονειρεύομαι να κερδίσουμε εκλογές στηριζόμενοι στην αδυναμία των συντηρητικών να συνενώσουν τα κομμάτια τους. Ονειρεύομαι να κερδίσουμε εκλογές βγαίνοντας στην κοινωνία, συνθέτοντας το χώρο των προοδευτικών, ώστε να μπορούν να αναδειχτούν ζητήματα και να προταθούν λύσεις στη βάση των διαφορετικών πολιτικών των δύο κυρίως πολιτικοοικονομικών θεωρήσεων. Το κόμμα ως εκ των θεμελίων λίθων του συστήματος είναι σημαντικό, αλλά η συμμετοχή του στην ανάδειξη των διοικήσεων πρέπει να τελειώνει στην αποδοχή των επιλογών των τοπικών κοινωνιών.
Κυρίες και κύριοι, δεν μπορούμε με τη μορφή αυτή να συνθέσουμε καμιά πολιτική, αλλά ούτε και να πορευτούμε μέχρι την επόμενη εκλογική αναμέτρηση ευελπιστώντας να πολυδιασπαστεί η άλλη πλευρά και εμείς να πάρουμε κάποιους, να αθροίσουμε αντιπαλότητες και να κερδίσουμε εκλογές. Η λογική αυτή μου είναι εντελώς ξένη και πρέπει να σταματήσει εδώ.
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΑΡΑΠΕΡΑ
Το όλοι μαζί σημαίνει διαδικασία ανοικτή με κύριο σκελετό της τους πεπεισμένους ότι το όλοι μαζί είναι μονόδρομος. Θα αναλάβουμε να συνθέσουμε το χώρο με κινήματα και προσωπικότητες χωρίς ακρότητες, με τη λογική ότι δεν υπάρχει μόνο μία αλήθεια και με την πολιτική ευγένεια σημαία μας. Το επόμενο βήμα θα είναι για κάποιους οδυνηρό, αλλά θα πρέπει να γίνει και μάλιστα χωρίς αυτούς. Νομίζω ότι όλοι καταλαβαίνουν.
Και η εκλογή της ηγεσίας για τις επόμενες εκλογές θα γίνει από όλους τους μετέχοντες στο κίνημα, χωρίς προαποφασισμένα και με τους ανθρώπους που διχάζουν ή δίχασαν μόνον σε γενικότερους ρόλους, σεβόμενοι όλοι την προσφορά τους , αλλά κατανοώντας ότι δεν μπορούν οι ίδιοι να συνθέσουν τον χώρο.
Κλείνοντας να σας πω ότι θέτω τον εαυτό μου στην υπηρεσία αυτής της διαδικασίας και της κίνησης, υπέρμαχος του ΕΜΕΙΣ και σφοδρός πολέμιος του όποιου ΕΓΩ, υπηρέτης της αγωνίας του τόπου για ειρήνη και συνεννόηση. Είναι το μόνο στο οποίο θα συμμετάσχω.
Πηγή: http://blackcat.capitalblogs.gr/showArticle.asp?id=28696
Να ΄σαι καλά Φώτη. Συμφωνώ απόλυτα με τις θέσεις σου. Το λυπηρό είναι ότι οι ηγεσίες των μεγάλων κομμάτων αρέσκονται στο διαίρει και βασίλευε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι να υλοποιηθεί αυτή η κίνηση.
Και επ' ευκαιρία των ημερών Καλά Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά σ' όλο τον κόσμο.
Εξαιρετικός στην τοποθέτησή του ο Γιατρός !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈθεσε το πρόβλημα στη σωστή του βάση και συγκρατώντας - δανείζοντας, μερικές από τις εκφράσεις του θα προσπαθήσω και εγώ να πορευτώ για την "αλλαγή" που παραμένει ο στόχος μας για μια σύγχρονη, αποτελεσματική διοίκηση στον Δήμο.
"Το όλοι μαζί σημαίνει διαδικασία ανοικτή"
"με την πολιτική ευγένεια σημαία μας"
"υπέρμαχος του ΕΜΕΙΣ και σφοδρός πολέμιος του όποιου ΕΓΩ"
"υπηρέτης της αγωνίας του τόπου για ειρήνη και συνεννόηση"
Στις βασικές αυτές αρχές για μια Δημοκρατική παράταξη χωρίς "φράξιες" και "ομαδούλες" θα μετέχουμε όλοι μας αφήνοντας πίσω πρακτικές και μεθοδεύσεις που μας έφεραν για άλλη μια φορά στην θέση της αντιπολίτευσης.
Συγγνώμη, αλλά το άρθρο δεν κάνει τίποτε άλλο από το αναπαράγει τις λογικές της δεκαετίας του 80 και του 90.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατ'αρχάς θεωρώ ότι είναι λάθος να συγκρίνουμε το τι έγινε στην Θεσσαλονίκη ή στην Αθήνα με τις εκλογές στον τοπικό δήμο.
Η πρώτη σημαντική διαφορά αφορά τους ψηφοφόρους που προσήλθαν ή δεν προσήλθαν να ψηφίσουν και τον τρόπο που επέλεξαν τους εκπροσώπους τους. Ο μόνος κοινός τόπος στα Κουφάλια, στον Άγιο ή στην Αθήνα αποτελεί το γεγονός ότι ένα μεγάλο τμήμα συνειδητοποιημένων πολιτών επέλεξε την αποχή (για την οποία δεν υπάρχει κανένας προβληματισμός στο άρθρο). Πολίτες που στην πλειονότητα τους ήταν αηδιασμένοι από τους κομματάρχες, τα κόμματα και τις τελείες (γιατί το μέγεθος μιας τελείας ισούται με το πολιτικό ανάστημα των περισσοτέρων υποψηφίων).
Καλύτερα να προβληματιστείτε για τα κριτήρια αυτών που προσήλθαν να ψηφίσουν στις μικρές μας κοινωνίες. Πόσοι ήταν οι πραγματικά προβληματισμένοι πολίτες; Και πόσοι ήταν αυτοί που προσήλθαν για την ανταπόδοση ή την προσδοκία ενός ρουσφετιού από τον τάδε υποψήφιο; Πόσοι προσήλθαν μόνο και μόνο για να ψηφίσουν τον ξάδερφό τους τον Χατζηπετρή ή την θεια τους την Μαριόγκα;
Ποιοι καλλιέργησαν αυτές τις νοοτροπίες, αυτά τα κριτήρια, αν όχι τα κόμματα;
Ο ορισμός του κόμματος, σύμφωνα με το λεξικό του ΑΠΘ είναι:
«Πολιτικός οργανισμός που εκφράζει, προασπίζει και προωθεί τα συμφέροντα και τις απόψεις ορισμένου κοινωνικού συνόλου, τάξης ή ομάδας και έχει ως στόχο την κατάκτηση της εξουσίας».
Δυστυχώς τα κόμματα, για την κατάκτηση της εξουσίας, εξακολουθούν να προωθούν ακριβώς τα συμφέροντα του συγκεκριμένου κοινωνικού υποσυνόλου που προσήλθε να ψηφίσει. Ένα μικρό ποσοστό που δεν έχει σχέση με τα αιτήματα της κοινωνίας το 2010 (αφαιρώ τους λίγους συνειδητοποιημένους πολίτες που δεν απείχαν).
Τι δουλειά έχει ο υπαρκτός σοσιαλισμός, ο νεοφιλελευθερισμός ή η Οκτωβριανή επανάσταση με το αίτημα μου να έχω ένα αποχετευτικό δίκτυο και να μην καίει η παράνομη χωματερή δίπλα μου;
Αν θέλουμε οι κοινωνίες να αγκαλιάσουν αυτές τις διαδικασίες, τότε πρέπει να καταλάβουμε ότι τα κόμματα, με τον τρόπο που λειτουργούν σήμερα, δεν έχουν καμιά δουλειά να προκρίνουν υποψήφιους, συνδυασμούς, κτλ. Τα κόμματα αν θέλουν να είναι χρήσιμα πρέπει να δημιουργήσουν τις συνθήκες ώστε η ώριμη κοινωνία για να επιλέγει τους άριστους, και όχι τους a la carte αρεστούς. Η νοοτροπία ότι η προοδευτική σκέψη αναγκαστικά περιχαρακώνεται μέσα σε κομματικά μαντριά είναι εκτός πραγματικότητας.
Διαβάστε αυτό το άρθρο από την εφ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ της Πέμπτης 23-12. Έχει κάτι που μας ενδιαφέρει ως Δήμο Αγίου Αθανασίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=23/12/2010&id=235714