ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ: ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑ

Νεότερες και παλιότερες γενιές έχουνε βιώσει κατά καιρούς το αδυσώπητο σφυροκόπημα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων από την εργοδοσία είτε αυτή λέγεται ιδιωτικός είτε δημόσιος τομέας. Γιατί είναι κανόνας ότι στα πλαίσια του καπιταλισμού, όταν το εγχώριο κεφάλαιο είναι αδύναμο και ανήμπορο να προχωρήσει σε επενδύσεις – αγορές - συγχωνεύσεις, τότε το αστικό κράτος αναλαμβάνει τα ηνία και παίζει (με μεγάλη επιτυχία τις περισσότερες φορές) το ρόλο του καπιταλιστή. Στο ίδιο μήκος κύματος θα κινηθεί αναπόφευκτα και η πορεία των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, το «μακρύ χέρι» του κρατικού μηχανισμού που αναμένεται να γίνει και μακρύτερο μετά τη νέα ενοποίηση Δήμων και Κοινοτήτων.

Παρούσα κατάσταση
Εν μέσω οικονομικής κρίσης, και σε συνθήκες άκρατου και ανεξέλεγκτου καπιταλισμού, η προσπάθεια των εχόντων επικεντρώνεται πάντα στη δημιουργία νέων επενδύσεων και την αύξηση της παραγωγής. Όταν όμως η αγοραστική δύναμη των καταναλωτών σταδιακά μειώνεται και το βιοτικό επίπεδο πέφτει, η περίσσεια του κεφαλαίου πρέπει να επενδυθεί κάπου για να μη χάσει την αξία του. Οι επιλογές είναι μετρημένες: τραπεζικά ομόλογα και επενδύσεις ή δημιουργία νέων αγορών και προϊόντων. Η πρώτη είναι συνυφασμένη με ρίσκο και επενδυτικό κίνδυνο. Η δεύτερη, μπορεί να εξελιχθεί σε χρυσορυχείο ειδικά όταν οι επενδύσεις γίνονται σε τομείς όπως η Υγεία, η Ασφάλιση και η Παιδεία! Σε δημόσια αγαθά δηλαδή που θα πρέπει να παρέχονται δωρεάν από το κράτος σε όλο το λαό ανεξάρτητα από την οικονομική κατάσταση του καθένα.

Deja vu
Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Επί ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε η εξαθλίωση των δημόσιων νοσοκομείων και στρώθηκε με ροδοπέταλα η είσοδος των επιχειρηματιών στην Ανώτατη εκπαίδευση. Σήμερα, η τωρινή κυβέρνηση, αφού απέτυχε να αναθεωρήσει το Άρθρο 16 του Συντάγματος, «αναγκάστηκε» να εφαρμόσει την (κατά τα άλλα αντισυνταγματική) κοινοτική οδηγία 36/05 και να αναγνωρίσει ως ανώτατα όλα τα ιδιωτικά ιδρύματα και παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων.
Κάπου εδώ έρχεται και η σειρά της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να λάβει επιχειρηματικές πρωτοβουλίες. Εδώ και περίπου 2 χρόνια ο Δήμος Αμαρουσίου έχει ιδρύσει δικό του ανώτατο ίδρυμα (σχεδόν ταυτόχρονα με την «Εργατική Ακαδημία» της ΓΣΕΕ και το Πανεπιστήμιο της Εκκλησίας). Πρόσφατα ο δήμος Βέροιας, παρόλο που είναι σχεδόν χρεωκοπημένος, ανέλαβε να χρηματοδοτήσει πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών στο Μαθηματικό τμήμα του Α.Π.Θ. Με τι κονδύλια; Με τις επιχορηγήσεις «Περιφερειακής Ανάπτυξης» ΕΣΠΑ κτλ.

Δυσοίωνα
Αν αναλογιστεί κανείς πόσο ισχυρές θα γίνουν κάποιες περιφέρειες με το νέο «Καποδίστρια Β’», είναι έκδηλο ότι το μακρύ χέρι του κράτους, οι Δήμοι, θα εντείνουν τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες απορροφώντας όλο και περισσότερα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρεμβαίνοντας στους τομείς της Υγείας, της Παιδείας, της παροχής νερού και εφαρμόζοντας κατά γράμμα κρατικές και ευρωπαϊκές οδηγίες στην πλάτη των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Επιπλέον, δε θα πρέπει να αποσιωπάται ότι οι ΟΤΑ είναι διαχειριστικοί οργανισμοί, με τα δικά τους έσοδα και έξοδα και είναι στη δικαιοδοσία τους να επιβάλλουν έξτρα φόρους, να αναθέτουν τεχνικά έργα, να προσλαμβάνουν και να απολύουν προσωπικό. Αποτελεί δε κρίσιμη καμπή της δραστηριότητάς τους το γεγονός ότι θα λάβουν περισσότερες εξουσίες και αρμοδιότητες στο άμεσο μέλλον. Δε θα είναι έκπληξη, αν τα επόμενα χρόνια η «αποκέντρωση» που επαγγέλλονται οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, οδηγήσει σε πολίτες διαφορετικών ταχυτήτων, άλλης αντιμετώπισης και απευκταία επιλεκτικής παιδείας.

Κακόμηρος